In een in 2011 afgerond onderzoek naar de beleving van van schoonheid in Nederland werd de vraag gesteld naar de mate waarin het werk dat men deed een bijdrage leverde aan de schoonheid in het eigen leven. Ongeveer 50% van de deelnemers gaf aan dat dit het geval was. (Een percentage dat in de UK op 27% ligt!) De beleving van schoonheid gaat dus verder dan alleen natuur, cultuur, kunst of mode en blijkt ook een sterke relatie met werk te hebben. Het gaat over wat ons als mens (en dus ook als medewerker) ten diepste raakt.
Rond 2007 startte ik dit onderzoek als vrij project, naast de communicatieonderzoeksprojecten die ik voor opdrachtgevers coördineer. Ik was persoonlijk geïnteresseerd in de vraag naar hoe nu eigenlijk het verschijnsel ‘schoonheid’ wordt beleefd. Ruim zeven jaar verder, is wat ‘Project Beauty’ is gaan heten in drie landen uitgevoerd (Nederland, de UK en Ierland). Ruim 3.500 mensen hebben hun kijk op het bijzondere fenomeen gedeeld door een online vragenlijst in te vullen.
Wat schoonheid precies is, verschilt van mens tot mens en dus ook van medewerker tot medewerker. Het zijn de onzichtbare lijnen die ons binden en die belangrijker en sterker zijn dan de muren van functiebeschrijvingen of afdelingen. Een manager die een vaag bekende medewerker op straat tegenkomt zal hem misschien vriendelijk groeten, maar treffen zij elkaar als gepassioneerde vissers onverwacht tijdens een viswedstrijd langs een rivier, dan ontstaan er ineens hele nieuwe banden. Als twee medewerkers van hetzelfde bedrijf elkaar ontmoeten bij een postzegelbeurs, is het mogelijk dat er een gesprek op gang komt dat nooit binnen de muren van het bedrijf zou zijn ontstaan.
Hoe leuk zou het zijn als we ook binnen een organisatie wat vaker konden laten zien dat we meer dan alléén de manager, de secretaresse of de ICT-er zijn? Als blijkt dat we op het werk los van onze functie een ‘zielsverwant’ hebben die een passie met ons deelt. Als het zo nu en dan even kan gaan over andere waarden dan deadlines en targets. Dan heeft schoonheid toch ook een plekje gevonden op de werkvloer.
Als niet alles in het teken van werk staat, blijkt dat niet alleen goed voor de medewerkers, maar ook voor de organisatie. In 2012 publiceerde Harvard Business Review een nummer met op de cover: “The Value of Happiness. How employee well-being drives business profits.” Gelukkige medewerkers leiden tot beter presterende organisaties: een typisch voorbeeld van een win-winsituatie.
Dit pleit er voor om bij een samenwerking met andere organisaties, in het kader van sponsoring, ook heel goed te kijken of er een match is met de passies van medewerkers: “waar worden zij warm van?” Bijvoorbeeld: Een energiebedrijf dat een internationaal bridgetoernooi wil sponsoren ziet dan hopelijk net op tijd dat het grootste deel van haar medewerkers waarschijnlijk meer heeft met klaverjassen. Zo wordt er breder gedacht dan alleen strategisch, waardoor een eventuele samenwerking niet alleen over de positionering van de organisatie gaat, of over het ‘kietelen’ van het relatienetwerk. Dan kan maatschappelijke betrokkenheid de organisatie op meerdere niveaus verder helpen en verbinden met de omgeving.
Gastblogger: Marius Hogendoorn
Deze post staat ook op http://www.waardenmaken.nl Een blog over samenwerkingen tussen commerciële en non-profit organisaties.
Over Kunstenaars
2014 elke dag wat 