De Horizon als steeds veranderende houvast

In 2012 ging ik desksurfen bij Bruno. We schreven er allebei een blog over, maar die van mij zet ik nu pas online. Inmiddels is Bruno nog steeds op reis met zijn horizon verhaal. En telkens als hij een horizon lijkt te bereiken, doemt er een nieuw op.

Toen ik voor het eerst hoorde van het project van Bruno van den Elshout om een jaar lang elk uur de Noordzee te fotograferen, was ik eigenlijk maar matig geïnteresseerd. Ik vond het leuk dat Bruno zo enthousiast was, maar ben niet op de site gaan kijken. Tot ik een hele middag doorgebracht in Galerie Broft en Van der Horst. Hier hing toen de eerste selectie foto’s van New Horizons (2012). Hoe meer horizons je ziet, hoe mooier ze worden.

Bruno is zo enthousiast dat hij iedereen aanspreekt en vertelt over zijn project. KLM CEO Peter Hartman, tijdens een evenement waar Bruno op mijn verzoek foto’s maakte, toch ongebruikelijk voor de fotograaf. Mark Rutte die niets vermoedend in Den Haag over straat loopt. Een vorm van lef die ik eigenlijk wel benijd.

Dit bracht ons tijdens mij middag desksurfen tussen de 2012Horizons op de vraag: “Wat durf je te vragen en aan wie?” Hoe vertel je aan mensen wat je zoekt? Een vraag die ons als (zelfstandig) ondernemers regelmatig bezig houdt. De conclusie is dat als je overtuigd bent van wat je te bieden hebt, de drempel om er anderen over te vertellen, lager wordt.

Terwijl ik in een stoel in de hoek van de galerie aan het werk ben, spreekt Bruno iedereen aan die voor de etalage blijft staan. Ze komen allemaal even binnen kijken en zijn onder de indruk van de foto’s. Juist de hoeveelheid horizons en de combinaties maken indruk. Ik kon me voor het eerst voorstellen dat ik een vergelijkbare prijs zou betalen voor een foto als kunstwerk, als wanneer een schilderij koopt. Maar de bijna 3,5 miljoen Euro die betaald is voor de 3 meter breder print van de foto van Gursky blijft onvoorstelbaar. Het belooft echter wel wat voor Bruno, blijkbaar doen horizons het goed.